«حُجَّتِی يَا اللَّهُ فِي جُرْأَتِی عَلَى مَسْأَلَتِكَ مَعَ إِتْيَانِی مَا تَكْرَهُ جُودُکَ وَ كَرَمُکَ وَ عُدَّتِی فِي شِدَّتِی مَعَ قِلَّةِ حَيَائِی رَأْفَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ وَ قَدْ رَجَوْتُ أَنْ لا تَخِيبَ بَيْنَ ذَيْنِ وَ ذَيْنِ مُنْيَتِی فَحَقِّقْ رَجَائِی وَ اسْمَعْ دُعَائِی يَا خَيْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ عَظُمَ يَا سَيِّدِي أَمَلِی وَ سَاءَ عَمَلِی فَأَعْطِنِی مِنْ عَفْوِکَ بِمِقْدَارِ أَمَلِی وَ لا تُؤَاخِذْنِی بِأَسْوَإِ عَمَلِی فَإِنَّ كَرَمَکَ يَجِلُّ عَنْ مُجَازَاةِ الْمُذْنِبِينَ وَ حِلْمَکَ يَكْبُرُ عَنْ مُكَافَاةِ الْمُقَصِّرِينَ، وَ أَنَا يَا سَيِّدِي عَائِذٌ بِفَضْلِکَ هَارِبٌ مِنْكَ إِلَيْکَ مُتَنَجِّزٌ مَا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ أَحْسَنَ بِکَ ظَنّاً وَ مَا أَنَا يَا رَبِّ وَ مَا خَطَرِي هَبْنِی بِفَضْلِکَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ»
«ای خدا! اینکه من با وجود بدکاریم، جرأت یافته و خواستههایم را مطرح میکنم، جود و کرم تو است.
تمام سرمایهی من با کم حیاییام در شدائد و سختیها، محبت و لطف تو است. و من امید دارم که بین این حالات، خوش گمانی مرا تکذیب و ناکام نکنی!
پس امیدم را محقق و دعایم را عنایت کن؛ ای بهترین کسی که دعاگر او را میخواند و امیدورز، به او امید بسته است.
ای مولای من! آرزویم کلان است و عملم زشت. پس از سر گذشتت به میزان آرزویم، عطایم کن و مرا به بدترین عملم، گریبان مگیر!
کرم تو عظیمتر از مجازات گنهکاران است و حلم تو برتر از مکافات مقصّران.
و ای سید من! به فضل تو پناه میبرم و از تو، به تو میگریزم.
و وعدهی تو را در زمینهی گذشت کسی که به تو خوش گمان است، حتمی میدانم.
ای خدا! من چه کسی هستم؟ و چقدر اهمیت دارم؟
به واسطه فضلت، هدیهام ده و با عفوت بر من تصدق ده!»