تاریخ:
Wednesday, 2016, July 20
اَللّهُمَّ اِنَّكَ اَنْزَلْتَ فى کِتابِكَ اَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنا، وَ قَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا؛ فَاعْفُ عَنّا فَاِنَّكَ اَوْلى بِذلِكَ مِنّا، وَ اَمَرْتَنا اَنْ لا نَرُدَّ سائِلاً عَنْ اَبْوابِنا، وَ قَدْ جِئْتُكَ سائِلاً؛ فَلا تَرُدَّنى اِلاّ بِقَضآءِ حاجَتى، وَ اَمَرْتَنا بِالاِْحْسانِ اِلى ما مَلَكَتْ اَيْمانُنا، وَ نَحْنُ اَرِقّآءُكَ، فَاَعْتِقْ رِقابَنا مِنَ النّارِ؛ يا مَفْزَعى عِنْدَ کُرْبَتى، وَ يا غَوْثى عِنْدَ شِدَّتى، اِلَيْكَ فَزِعْتُ وَ بِكَ اسْتَغَثْتُ، و َلُذْتُ لا اَلوُذُ بِسِواكَ، وَلا اَطْلُبُ الْفَرَجَ اِلاّ مِنْكَ، فَاَغِثْنى وَ فَرِّجْ عَنّى يا مَنْ يَفُكُّ الاْسيرَ، وَ يَعْفوُ عَنِ الْكَثيرِ، اِقْبَلْ مِنِّى الْيَسيرَ وَ اعْفُ عَنِّى الْكَثيرَ، اِنَّكَ اَنْتَ الرَّحيمُ الْغَفوُرُ؛ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ ايماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى، وَ يَقيناً صادِقاً، حَتّى اَعْلَمَ اَنَّهُ لَنْ يُصيبَنى اِلاّ ما کَتَبْتَ لى وَ رَضِّنى مِنَ الْعَيْشِ بِما قَسَمْتَ لى، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ!
«خدایا! در قرآنت فرمودی که ظالمانمان را عفو کنیم؛ ما هم به خودمان ظلم کردیم، پس از ما بگذر که تو اولی به چنین عفوی هستی!
امر کردی که سائل را از در خانه‌هایمان دست تهی رد نکنیم؛ من هم سائل تو ام؛ بدون قضاء حاجت، ردم مکن!
امر کردی که به بردگانمان احسان کنیم؛ ما هم بردگان توایم، گردن‌هایمان را از آتش، رها و آزاد کن!
ای کسی که هنگام ترس ودر اندوه‌هایم، پناهنده‌ات می‌شوم و‌ای فریادرسم در سختی‌ها، به تو پناه آوردم و تو را فریاد می‌زنم و پناه می‌خواهم. به غیر تو پناه نمی‌برم و گشایش را فقط و فقط از تو می‌طلبم پس بر محمد و آلشان درود فرست و به فریاد من برس و گشایشی برایم پدید آور! ای کسی که عمل اندک را می‌پذیری و از انبوه خطاها در می‌گذری؛ اندکم را بپذیر و از کثیر جرمم در گذر که تنها تو رحمتگر بخشنده هستی!
خدایا! از تو ایمانی می‌خواهم که به قلب من چسبیده باشد؛ و یقینی که باور کنم مصائبی که برایم روی می‌دهد، همان‌ها است که برایم نوشته‌ای و مرا به زندگی و آنچه برایم مقرر کردی راضی کن! ای رحم کننده‌ترین رحمتگران.»