«يا رَبِّ اِنَّ لَنا فيكَ اَمَلاً طَويلاً كَثيراً اِنَّ لَنا فيكَ رَجآءً عَظيماً عَصَيناكَ وَنَحْنُ نَرْجوُ اَنْ تَسْتُرَ عَلَينا وَدَعَوْناكَ وَنَحْن نَرْجوُ اَنْ تَسْتَجيبَ لَنا فَحَقِّقْ رَجآئَنا مَوْلانا فَقَدْ عَلِمْنا ما نَسْتَوْجِبُ بِاَعْمالِنا وَلكِنْ عِلْمُكَ فينا وَعِلْمُنا بِاَنَّكَ لا تَصْرِفُنا عَنْكَ وَاِنْ كُنّا غَيرَ مُسْتَوْجِبينَ لِرَحْمَتِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجوُدَ عَلَينا وَعَلَي الْمُذْنِبينَ بِفَضْلِ سَعَتِكَ فَامْنُنْ عَلَينا بِما اَنْتَ اَهْلُهُ وَجُدْ عَلَينا فَاِنّا مُحْتاجوُنَ إلي نَيلِكَ يا غَفّارُ.»
«ای خدای من!
ما در تو آرزویی پر امتداد و فراوان و امید بزرگی داریم!
نافرمانی تو کردیم در حالی که امید داریم ما را پوشش دهی که آبرویمان حفظ شود؛
و تو را پیوسته فراخواندیم در حالتی که امید به پاسخ مثبت از سوی تو داریم.
پس امیدمان را محقّق کن ای مولای ما!
ما همه میدانیم با این کرداری که از ما سر میزند، سزاوار چه بلاهایی هستیم اما شناختی که از تو داریم و علم به این که از ما روی برنمیتابی، ما را تشویق به رغبت ورزیدن به تو کرد.
اگر مستوجب رحمت نیستیم تو اهل جود ورزی بر ما و بر گناه پیشگان هستی؛ زیرا که فضل تو وسعت دارد؛
پس به دلیل اهلیّتی لطفت، بر ما منّت بگذار و بر ما جود کن که ما محتاجان هدیه و عنایت تو هستیم ای غفار!»