«بِنوُرِكَ اهْتَدَينا وَبِفَضْلِكَ اسْتَغْنَينا وَبِنِعْمَتِكَ اَصْبَحْنا وَاَمْسَينا ذُنوُبُنا بَينَ يدَيكَ نَسْتَغْفِرُكَ الّلهُمَّ مِنْها وَنَتوُبُ اِلَيكَ تَتَحَبَّبُ اِلَينا بِالنِّعَمِ وَنُعارِضُكَ بِالذُّنوُبِ خَيرُكَ اِلَينا نازِلٌ وَشَّرُنا اِلَيكَ صاعِدٌ وَلَمْ يزَلْ وَلا يزالُ مَلَكٌ كَريمٌ ياْتيكَ عَنّا بِعَمَل قَبيح فَلا يمْنَعُكَ ذلِكَ مِنْ اَنْ تَحوُطَنا بِنِعَمِكَ وَتَتَفَضَّلَ عَلَينا بِآلائِكَ فَسُبْحانَكَ ما اَحْلَمَكَ وَاَعْظَمَكَ وَاَكْرَمَكَ مُبْدِئاً وَمُعيداً تَقَدَّسَتْ أسْمآئُكَ وَجَلَّ ثَناؤُكَ وَكَرُمَ صَنائِعُكَ وَفِعالُكَ اَنْتَ اِلهي اَوْسَعُ فَضْلاً وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايسَني بِفِعْلي وَخَطيـئَتي فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ سَيدي سَيدي سَيدي.»
«ای خدا!
با نور تو هدایت و بهواسطه فضل تو بینیاز شدهایم و شب و روز را با نعمت تو سر کردهایم. گناهان ما پیش روی تو است.
ای خدا!
از همه آنها استغفار میکنیم و به سوی تو باز میگردیم. تو با انواع نعمتها، به ما محبت میورزی و ما با گناهان با تو مقابله میکنیم. خیر تو بر ما نازل میشود و شر ما به سوی تو بالا میآید.
پیاپی در گذشته و اکنون فرشته کریمی گزارش عمل قبیحی را از سوی ما برای تو میآورد و این وضع گناهان ما مانع نمیشود که تو با انواع نعمتها ما را احاطه کنی و با انواع احسانها بر ما تفضل کنی!
تو پیراستهای و چهقدر حلیم و عظیم و کریمی! هم در آغاز نعمت بخشیات و هم در تکرار بخششهایت.
ای خدای من!
تو فضلت و حلمت فراتر از این است که مرا با رفتار نامناسب و خطاهایم بسنجی پس در گذر! درگذر! درگذر! آقای من! آقای من! آقای من!»