تاریخ:
Saturday, 2016, June 11
«اَللّـهُمَّ اَنْتَ الْقائِلُ وَقَوْلُكَ حَقٌّ وَوَعْدُكَ صِدِْق وَاسْئَلوُا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ اِنَ اللهَ كانَ بِكُمْ رَحيماً وَلَيسَ مِن صِفاتِكَ يا سَيدي اَنْ تَاْمُرَ بِالسُّؤالِ وَتَمْنَعَ الْعَطِيةَ وَاَنْتَ الْمَنّانُ بِالْعَطِياتِ عَلي اَهْلِ مَمْلَكَتِكَ وَالْعائِدُ عَلَيهِمْ بِتَحَنُّنِ رَاْفَتِكَ اِلـهي ربَّيتَني في نِعَمِكَ وَاِحْسانِكَ صَغيراً وَنَوَّهْتَ بِاسْمي كَبيراً فَيامَنْ رَبّاني فِي الدُّنْيا بِاِحْسانِهِ وَتَفَضُّلِهِ وَنِعَمِهِ وَاَشارَ لي فِي الاْخِرَةِ اِلي عَفْوِهِ وَكَرَمِهِ»
«خدایا! تو گوینده ای و سخن تو حق و وعده تو صادقانه است که: از فضل خداوند بخواهید؛ قطعا خدا نسبت به شما مهربان است. و ای مولای من! از صفت های تو بعید است که فرمان به درخواست بدهی، ولی عطایت را نبخشی!
تو بر همه مملکت خود، با بخشش عطایا، منان و نعمت بخش فراوان هستی و دائم با مهربانیت بر آن ها لطف میکنی!
مرا در کودکی، غرق احسان هایت بالنده کردی؛ و در بزرگ سالی، خوش آوازه ام کردی!
ای کسی که در دنیا با نیکی کردنت و زیاده بخشی و انواع نعمتت، مرا پروریدی و برای آخرتم، وعده عفو و کردم دادی!»
«خدایا! تو گوینده ای و سخن تو حق و وعده تو صادقانه است که: از فضل خداوند بخواهید؛ قطعا خدا نسبت به شما مهربان است. و ای مولای من! از صفت های تو بعید است که فرمان به درخواست بدهی، ولی عطایت را نبخشی!
تو بر همه مملکت خود، با بخشش عطایا، منان و نعمت بخش فراوان هستی و دائم با مهربانیت بر آن ها لطف میکنی!
مرا در کودکی، غرق احسان هایت بالنده کردی؛ و در بزرگ سالی، خوش آوازه ام کردی!
ای کسی که در دنیا با نیکی کردنت و زیاده بخشی و انواع نعمتت، مرا پروریدی و برای آخرتم، وعده عفو و کردم دادی!»