«لاَ الَّذي اَحْسَنَ اسْتَغْنی عَنْ عَوْنِک وَ رَحْمَتکَ وَ لاَ الَّذی اَسآءَ وَاجْتَرَءَ عَلَيکَ وَلَمْ يرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِکَ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ... بِکَ عَرَفْتُک وَ اَنْتَ دَلَلْتَنی عَلَيک وَ دَعَوْتَنی اِلَيکَ وَ لَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ.»
«خدایا! نه آن کسی که کار نیکو میکند، از یاری و رحمت تو بینیاز است؛ و نه کسی که بدی میکند و در برابر تو جرأت یافته و تو را راضی نساخته، از حیطهی قدرت تو خارج شده است!
آه ای صاحب من! ای خدای من! ای مربّی من... به واسطهی کمک تو، تو را شناختم؛ و تو مرا راهنمای به سمت خودت بودی و مرا به سوی خود فراخواندی و اگر راهنمایی تو نبود، نمیفهمیدم که تو چه کسی هستی!»