چگونه با افراد متکبّر برخورد داشته باشیم؟

سلام باباجان لحظات سحرگاهی‌تون پر از لطافت آغوش خداوند…
به این دو آیه توجه بفرمایین:

قالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ-(۱۲)
(ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍدم؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮم، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ‌ﺍﻯ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ! (۱۲)

قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ (۱۳)
ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺁﻥ (ﻣﻘﺎم ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ‌ﺍﺕ) ﻓﺮﻭﺩﺁﻯ! ﺗﻮ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ (ﻣﻘﺎم ﻭ ﺭﺗﺒﻪ) ﺗﻜﺒّﺮ ﺑﻮﺭﺯﻯ. ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﺴﺖ ﻭ ﻛﻮﭼﻜﻰ! (۱۳)

حالا میخواستم که درباره رابطه‌ی خودپسندی، عُجب، غرور با جایگاه انسان در برابر خدا و اینکه ارتباط این موضوع با حدیث:
«التَّکبُر عندَ المُتَکبِّر عبادَه» به چه صورتی است توضیح بدین. در واقع کلامم اینه که گاهی اوقات افراد در جایگاه‌هایی که هستند به هر دلیلی سرمست غرور می‌شوند و این از رفتارهای آنها مشهود است، همین نوع افراد در برخورد با اصناف و شغل‌ها و جایگاه‌های دیگر افراد دست به تخریب زده و ارزش وجود کاری افراد رو پایین می‌آورند؛ حالا در درجه اول نوع شناسایی این افراد، طرز برخورد، چگونه در برابر این افراد "اصطلاحاً کم نیاریم" و شاخص اعتماد به نفس معقول و مقبول رو بفرمایید.