چرا آفتِ دین، حسد ورزیدن و خودپسندی و فخرفروشی است؟

پاسخ:

 دین آفت هایی دارد. یکی از آفت های بزرگش، گناه کردن است. آیه ی 10 سوره ی روم را تأمل بفرمایید: «ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ»؛ یعنی پایان کار گنه کاران این شد که شروع کردند که آیات خدا را تکذیب کردن و آن را همواره مسخره کردند.

 دین یک حقیقت ارزشمند است. یک درخت پرثمر است که مثل همه چیز آفت دارد. مطلق گناهان آفات است. برخی از گناهان، گناهان رفتاری است؛ بعضی گناهان قلبی. بعضی از گناهان قلبی، خیلی جدی است. گناهان رفتاری، مثل این که آدم با سیلی به صورت یک مظلومی می زند؛ یا غیبت می کند؛ اما گناهان قلبی، مثل حسد است؛ حسد نوع شدید؛ کینه توزی. خب حالا یک برتری طلبی در انسان هست که می خواهد انسان را مقابل خدا قرار دهد. می گوید که من رب اعلای شما هستم؛ «أنَا رَبُّکُمُ الأعلی». آن روح فرعونی در خیلی ها هست؛ منتها مجالش را پیدانمی کنند. این برتری طلبی، انسان را مقابل خدا قرار می دهد. در برتری طلبی، اگر انسان موفق نشد، حسود می شود و اگر حسود شد معنایش این است که خیلی خودش را می پسندد و خیلی خودش را بالا می بیند. مرتب هم فخرفروشی می کند. یک فردی که برتری طلب هست، خیلی گناهان جلوی راهش پدید می آید. ولذا گفته اند که اول برتری طلبی و بعد کینه و حسادت و دشمنی و درگیری و بعد هم جهنم. حالا این حسدهای نوع خفیف، ضررهای کمتری دارد. مثل بعضی سرطان ها با دارو و جراحی قابل بهبود است. ولی بعضی موقع ها همین حسادت مثل میکروب های گوناگون یا بگوییم مثل سلول های سرطانی است که کل وجود را احاطه می کند. ولذا خداوند در سوره ی قصص فرموده که «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَاداً»؛ ما سرای آخرت را برای کسانی قرار می دهیم که برتری طلب نباشند و نه دنبال تباهی و فساد باشند. خیلی از به هم ریختن ها و تباهی ها و فسادها زیر سر برتری طلبی است. الان تمام این جنگ و خون و آتش و کشتار و این همه رقابت در سلاح های مخرب، به خاطر برتری طلبی است. در خانواده ها، افراد برتری طلب، حسود می شوند، چون خودشان را فقط می پسندند؛ شروع می کنند به فخرفروشی کردن؛ ولذا گناهان مطلقاً آفت دین اند و برخی از گناهان بسیار مادری هستند؛ ریشه ای هستند؛ اصلی ترند؛ براندازند و به نظر هم می آید که فقط گناه قلبی است؛ ولی منشأ بسیاری از گناهان رفتاری است. آدم ها که از غیبت لذت می برند، به خاطر برتری طلبی است. آدم هایی که از تهمت لذت می برند، به خاطر حسادت و برتری طلبی است. و الا دلیل ندارد که آدم یک فردی را بکوبد؛ لِه کند. پس بعضی از گناهان یک حالت ریشه ای و مادری دارد ولذا آفت دین محسوب می شود.

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته