تاریخ:
Saturday, 2019, July 27
«سلام پدرم،
گاهی که در جامعه با یک پوشش رسمی مثل کت و شلوار ظاهر میشم کاملاً بر من مشهوده که از احترام بیشتری برخوردارم و متوجه تغییر رفتار مردم میشم تا اینکه با یک پیراهن و شلوار ساده ظاهر بشم.
آیا پوشیدن پوشاک به خاطره عزت و احترام آفرینیش مطلوبه؟
آیا اولی با آیه مبارکه "عباد الرحمن الذین یمشون..." مخالف است؟»
پاسخ:
در سوره مبارکه فرقان آمده است که بندگان خدای رحمان افرادی اند که "یمشون علی الارض هونا" بر روی زمین خیلی با متانت، با فروتنی راه می روند. این متانت و فروتنی باید هم در قلب و هم در ظاهر حرکات فرد باشد.
دقت کنید من از خودم مثال می زنم. من الان در طول تابستان می توانم از یک پیراهن سفید بلند که از یقه هست تا روی قدم های پایم، استفاده کنم که به این اصطلاحا دشداشه می گویند. بیشتر، پوشش عرب ها است. خوب این لباس یک مقدار خودمانی و راحت هست. من خیلی ازاوقات از لباده استفاده میکنم. لباده همان لباسی است که زیر عبا می پوشند و خیلی هم ضخیم هست و تا زیر گریبان را پوشش میدهد. دکمه هم ندارد. این لباده است.
خوب حالا گاهی صبح ها که قصد بیرون رفتن دارم و میخواهم پوشش ام رو انتخاب کنم به خودم می گویم فلانی لباده رسمی تر و موقر تر هست اما باز از خودم سوال میکنم که برای چه این را انتخاب می کنی؟ آیا به خاطر این که یک مقدار احترام بیشتری مردم برایت قایل شوند؟ در جواب می گویم نه! بلکه من میخواهم یک طلبه سبک در انظار ظاهر نشود. آن وقار خودش را حفظ کند. در مسیر هم سرمان را می گردانیم تا اطراف را ببینیم و به این و آن سلام می کنیم و با بچه ها گرم میگیریم، سعی می کنیم نوع راه رفتن خرامان خرامان و از منظر مرشد و مریدان نباشد. خیلی ساده! گاهی اوقات یک چیز معمولی هم دستم می گیرم و می برم.
آن لباس سنگین تر و موقر تر را می پوشم به این نیت که وقار یک طلبه ازبین نرود! چون دشداشه خیلی خودمانی و داشّی است. حالا من از باب مزاح می گویم شاید علت نام گذاری دشداشه همین است که خیلی خودمانی و به قول معروف داشّی است.
در واقع سعی ام در این بوده که نیت ام را درست کنم. البته قطعا ما نباید به گونه ای رفتار کنیم که وقتی از بیرون به ما نگاه کنند، هر کس تو نگاه اول که ما را ببیند، ما را به عنوان یک فرد متکبر قضاوت کند.
شهید بهشتی همین گونه رفتار می کردند. معمولا قبا نمی پوشیدند. ایشان لباده می پوشیدند. شخص رهبر انقلاب نیز تا نزدیک به زمان رهبری، لباده می پوشیدند. الان رییس جمهور می پوشند. لباده وقار و سنگینی بیشتری دارد.
اما برای شما ی غیر روحانی، بحث کت و شلوار هست. در یک موقعیت هایی باید بپوشید که آن وقار یک فرد مذهبی حفظ بشود. یا اگر پیراهن و شلوار عادی استفاده می کنید، باید اتو کرده باشد. اتو در واقع یک نوع نظم است.
اما نکته ای که در خصوص فرمایش امیرالمومنین (ع) که می فرمایند، من آن قدر یک پیراهن را وصله کردم که از وصله کننده خجالت می کشم، فرق می کند. امام جامعه باید آن سادگی را حفظ کند. خیلی از بزرگان پیراهن شان وصله دار بوده است. آیت الله مدنی، عبای شان سوراخ شده بود و توان مالی هم نداشتند که عبای نو بخرند. عهد هم کرده بود چیز مادی از امام رضا (ع) هم نخواهد. نهایتا عبای شان را به اشاره نشان گنبد داده بود که آقا ببینند. که بعد از آن یک کسی آمد عبایی هدیه کردند.
اما نکته ای که باید به آن توجه داشت این هست که؛ روش اسلامی در پوشش و سبک زندگی افرادی که ادعای پیشوایی مردم را دارند، فرق می کند واین گونه است که باید ساده تر بپوشند تا مردمی که توان مالی ندارند ناراحت نشوند.
شما اگر لباس کت و شلوار فوق العاده فاخر و گران نپوشید ولی آن وقار پوششی خود را حفظ کنید، خیلی نقش آفرین است. من دیدم بعضی از بچه های با سواد متاسفانه شلواری که جوان های 10-18 ساله می پوشند را به تن می کنند، نباید این کار را کرد! به نظر من خیلی وفار فرد را کاهش میدهد.مثلا یک کسی که در آستانه استاد شدن هست، بیاد شلوار چسبان بپوشد! خیلی دور از شان است.
نیت ما خیلی مهم هست. نیت باید نیت خوبی باشد. اما اگر فرد دید با کت و شلوار مدام دارد مغرور می شود و فخر فروشی می کند، گاهی باید از این کار پرهیز کند که این حالت غرور و تکبر تا حدی علاج شود.
در سوره مبارکه فرقان آمده است که بندگان خدای رحمان افرادی اند که "یمشون علی الارض هونا" بر روی زمین خیلی با متانت، با فروتنی راه می روند. این متانت و فروتنی باید هم در قلب و هم در ظاهر حرکات فرد باشد.
دقت کنید من از خودم مثال می زنم. من الان در طول تابستان می توانم از یک پیراهن سفید بلند که از یقه هست تا روی قدم های پایم، استفاده کنم که به این اصطلاحا دشداشه می گویند. بیشتر، پوشش عرب ها است. خوب این لباس یک مقدار خودمانی و راحت هست. من خیلی ازاوقات از لباده استفاده میکنم. لباده همان لباسی است که زیر عبا می پوشند و خیلی هم ضخیم هست و تا زیر گریبان را پوشش میدهد. دکمه هم ندارد. این لباده است.
خوب حالا گاهی صبح ها که قصد بیرون رفتن دارم و میخواهم پوشش ام رو انتخاب کنم به خودم می گویم فلانی لباده رسمی تر و موقر تر هست اما باز از خودم سوال میکنم که برای چه این را انتخاب می کنی؟ آیا به خاطر این که یک مقدار احترام بیشتری مردم برایت قایل شوند؟ در جواب می گویم نه! بلکه من میخواهم یک طلبه سبک در انظار ظاهر نشود. آن وقار خودش را حفظ کند. در مسیر هم سرمان را می گردانیم تا اطراف را ببینیم و به این و آن سلام می کنیم و با بچه ها گرم میگیریم، سعی می کنیم نوع راه رفتن خرامان خرامان و از منظر مرشد و مریدان نباشد. خیلی ساده! گاهی اوقات یک چیز معمولی هم دستم می گیرم و می برم.
آن لباس سنگین تر و موقر تر را می پوشم به این نیت که وقار یک طلبه ازبین نرود! چون دشداشه خیلی خودمانی و داشّی است. حالا من از باب مزاح می گویم شاید علت نام گذاری دشداشه همین است که خیلی خودمانی و به قول معروف داشّی است.
در واقع سعی ام در این بوده که نیت ام را درست کنم. البته قطعا ما نباید به گونه ای رفتار کنیم که وقتی از بیرون به ما نگاه کنند، هر کس تو نگاه اول که ما را ببیند، ما را به عنوان یک فرد متکبر قضاوت کند.
شهید بهشتی همین گونه رفتار می کردند. معمولا قبا نمی پوشیدند. ایشان لباده می پوشیدند. شخص رهبر انقلاب نیز تا نزدیک به زمان رهبری، لباده می پوشیدند. الان رییس جمهور می پوشند. لباده وقار و سنگینی بیشتری دارد.
اما برای شما ی غیر روحانی، بحث کت و شلوار هست. در یک موقعیت هایی باید بپوشید که آن وقار یک فرد مذهبی حفظ بشود. یا اگر پیراهن و شلوار عادی استفاده می کنید، باید اتو کرده باشد. اتو در واقع یک نوع نظم است.
اما نکته ای که در خصوص فرمایش امیرالمومنین (ع) که می فرمایند، من آن قدر یک پیراهن را وصله کردم که از وصله کننده خجالت می کشم، فرق می کند. امام جامعه باید آن سادگی را حفظ کند. خیلی از بزرگان پیراهن شان وصله دار بوده است. آیت الله مدنی، عبای شان سوراخ شده بود و توان مالی هم نداشتند که عبای نو بخرند. عهد هم کرده بود چیز مادی از امام رضا (ع) هم نخواهد. نهایتا عبای شان را به اشاره نشان گنبد داده بود که آقا ببینند. که بعد از آن یک کسی آمد عبایی هدیه کردند.
اما نکته ای که باید به آن توجه داشت این هست که؛ روش اسلامی در پوشش و سبک زندگی افرادی که ادعای پیشوایی مردم را دارند، فرق می کند واین گونه است که باید ساده تر بپوشند تا مردمی که توان مالی ندارند ناراحت نشوند.
شما اگر لباس کت و شلوار فوق العاده فاخر و گران نپوشید ولی آن وقار پوششی خود را حفظ کنید، خیلی نقش آفرین است. من دیدم بعضی از بچه های با سواد متاسفانه شلواری که جوان های 10-18 ساله می پوشند را به تن می کنند، نباید این کار را کرد! به نظر من خیلی وفار فرد را کاهش میدهد.مثلا یک کسی که در آستانه استاد شدن هست، بیاد شلوار چسبان بپوشد! خیلی دور از شان است.
نیت ما خیلی مهم هست. نیت باید نیت خوبی باشد. اما اگر فرد دید با کت و شلوار مدام دارد مغرور می شود و فخر فروشی می کند، گاهی باید از این کار پرهیز کند که این حالت غرور و تکبر تا حدی علاج شود.