ارتکاب گناه پس از انجام کار خوب

«سلام وقت بخیر خدمت استاد عزیز و پدر مهربان،
سوالی برام پیش اومده که بعضی وقتا ارتکاب به بعضی از بداخلاقی ها درست بعد از لحظات و خلوت های معنویم مثل اعتکاف یا زیارت ائمه و ... اتفاق افتاده یعنی درست بعد از اینکه آدم احساس میکنه صفای باطنی پیدا کرده؟
آیا این تقارن ناشی از عدم اخلاص در اون عمل معنوی یا اصلا بهم ربطی ندارن؟
با تشکر»

پاسخ:

سلام علیکم
این اتفاق دو سه دلیل دارد که در ادامه خدمتتان عرض می کنم.
یکی این که ما بعد از انجام کارهای بزرگ معنوی، یک مقدار آرامش خیال در خصوص جهاد با نفس پیدا می کنیم که در این مواقع شیاطین رانده شده، متوجه می شوند که الان موقعیت، موقعیت جنگ اُحد شده است و با غافل شدن ما، به هم می گویند که الان بهترین موقعیت است که از آن دهانه (موقعیت های نفوذ به حالات روانی افراد) برگردید و آنها را محاصره کنید. در واقع یکی از دلایل این است که در جنگ معنوی انسان سپر از دست می اندازد. نباید هچگاه سپر را کنار گذاشت. شیاطین در این مواقع به کانال ارتباطی نفوذ می کنند. در بیشتر مواقع هم، همین مورد اتفاق می افتد. به عنوان مثال، فردی اگر یک نافله شب خوب و با حال خوانده، یک دفعه صبح در مقابل درخواست خانواده که صبحانه خوردن را در پارک یا جنگل پیشنهاد می کنند، ممکن است به خودش بگوید ای وای، من دیشب ارتباط خوبی با خدا گرفته ام و حالا این ها می خواهند من را ببرند در پارک، لب رودخانه، جنگل، کوه سفه و ... (که احتمال دیدن مناظر خلاف شئونات اسلامی هست) و لذا ممکن است بد اخلاقی از وی سر بزند و خیالش جمع شود که با این کار و رد قوی درخواست خانواده، راه نفوذ شیاطین را سد کرده و خیالش راحت می شود. شیاطین در این مواقع وسوسه بیشتری می کنند.
اما دلیل دوم می تواند این باشد که، فرد گاهی با فرمان خداوند و دخالت حضرت حق ممکن است بفهمد که هنوز تذهیب نشده است. سعی می کنم با مثال ساده ای مطلب را روشن کنم. فرض کنید شما کاپوت ماشین را برای بازدید آب و روغن و... بالا زدید و از دستکش هم استفاده نکردید. نتیجه این بازدید هم چسبیدن چربی های سیاه رنگی به کف دست تان است. بعد به قصد شستن و زدودن این سیاهی ها، می روید روشویی و مقداری شوینده هم بر میدارید و استفاده می کنید و در نتیجه آن، کف زیادی هم ایجاد می شود و در آن لحظه که هنوزکف به دستتان هست فکر می کنید که خوب با این کف دیگر از سیاهی ها نباید چیزی باقی مانده باشد اما وقتی دست را آبکشی می کنید متوجه می شوید که عجب تصور اشتباهی داشتید و هنوز سیاهی ها باقی است! درمجالس اعتکاف، اربعین و موارد مشابه ما کف آلود می شویم و فکر می کنیم پیرو این اقدام معنوی دیگر همه سیاهی های روحی از بین رفته است! بعد خداوند برای ما نمایان می کند که نه فعلا خبری نیست. اقدام خوبی انجام دادی ولی فکر نکن ضربه فنی کردی و کل امتیاز را گرفته ای و کار تمام شده و پشت شیطان را کمتراز یک دقیقه زمین زدی! فعلا یک هیچ کُشتی را برده ای اما هنوز چهار دقیقه و نیم دیگری هم، شیطان فرصت دارد!
گاهی هم خود حضرت حق برای این که مغرورنشویم برخی محرومیت ها را برای ما ایجاد می کند. کسی می گفت من شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان تصور کردم وصل شدم و در اعلی علیین در عرش دارم سیر می کنم اما بعد از آن حالات معنوی خوش نماز صبح واجب ام قضا شد! گاهی خدا یک تصرفی می کند و این گونه در نظر دارد که میدانم این بنده برای من نماز می خواند اما الان دوست دارم نخواند تا فکر نکند خبری هست و الان خیلی عُلو درجه پیدا کرده است.
والسلام علیکم و رحمه الله